Heklowanie, czyli unikatowy sposób wytwarzania koronek, który stosują jedynie mieszkanki Koniakowa w Beskidzie Śląskim, został wpisany na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Tradycja ta sięga początków XX w.
Koronki są wizutówką Koniakowa, znane już niemalże na całym świecie. Służyły jako podarek dla takich ważnych osobowości jak: papież Jan Paweł II, królowa angielska Elżbieta II, czy japońska projektantka Rei Kawakubo (Comme de Gargons). W 2013 roku pięć mieszkanek Koniakowa stworzyło największą koronkę na świecie. Serweta ma średnicę 5 m. Koronki są wykonywane z białych lub kremowych nici bawełnianych, twórczynie wykorzystują liczne motywy przyrodnicze i ornamenty roślinne, komponowane koliście lub gwieździście. Wyjątkowość Koronek Koniakowskich polega na niestosowaniu wzorników. Taki sposób szydełkowania nie jest stosowany nigdzie indziej na świecie. Przechodzi z pokolenia na pokolenie. W rejonie Koniakowa mieszka ok. 700 koronczarek. W kwietniu 2019 roku powstało Centrum Koronki Koniakowskiej. W miejscu tym kultywuje się i propaguje stuletnią koronczarską tradycję z Koniakowa. Centrum prowadzi Muzeum Koronki Koniakowskiej, sklepik z Twórczością Ludową, warsztaty, pokazy mody koronkowej, wystawy koronki koniakowskiej, stoiska i kiermasze, wykłady i konferencje z pokazem multimedialnym. Wciąż żywa tradycja heklowania nadal się rozwija.
